Date/Time
Date(s) - 14 Apr 17:30
17:30 - 19:00
Location
Maagdenhuis
Categories
(For English version, scroll below)
‘Ich benötige 10.000 (zehntausend) Mark,’ zo valt te lezen in een facsimile van een onderzoeksvoorstel dat Otto Warburg, vermoedelijk in 1921, indiende bij de Notgemeinschaft der Deutschen Wissenschaft. Minder dan honderd jaar later leest zo’n aanvraag van niet meer dan één regel als een grap. Waarom eigenlijk?
Ten eerste is 10.000 mark een peulenschilletje vergeleken met de bedragen die tegenwoordig in wetenschappelijk onderzoek omgaan. Wetenschap is na de Tweede Wereldoorlog een miljardenbusiness geworden. Ten tweede overtreft het aanbod aan wetenschappelijk onderzoek tegenwoordig ruimschoots het beschikbare budget. Wil een onderzoeker haar aanvraag gefinancierd krijgen, dan zal ze door een lange selectieprocedure heen moeten. Begin 2016 ligt de kans dat een aanvraag gefinancierd wordt beneden de 20 %. De kosten van overhead, facilitering en tijd die nu geïnvesteerd worden in afgewezen voorstellen liggen op zichzelf waarschijnlijk al stukken hoger dan er in 1921 aan onderzoek toegewezen werd. Sterker nog, ze overstijgen zelfs het huidige onderzoeksbudget!
In 1921 was de overheid veruit de belangrijkste financier van wetenschappelijk onderzoek. Dat is ze nog steeds. Maar er is een nieuwe belangrijke speler bijgekomen. Zeker een kwart van het aan universiteiten beschikbare onderzoeksbudget wordt tegenwoordig privaat gefinancierd. Met het gevolg dat er nu drie partijen zijn die onderling uitmaken welke kant het met het onderzoek uitgaat: de universiteit, het bedrijfsleven en de overheid. In deze ‘gouden driehoek’ wordt de toekomst van de kenniseconomie bepaald.
Is het nu zo dat wie betaalt bepaalt? In het komende Maagdenhuisdebat discussiëren we over de volgende vragen: gegeven het grote aantal aanvragen dat afgewezen wordt, is het onderzoeksbudget te klein of is het aanbod te groot? Hoe komen onderzoeksgelden op dit moment de wetenschap binnen en worden ze over diverse disciplines verdeeld? Volgens welke ratio geschiedt dat? Hoeveel ruimte bestaat er voor fundamenteel wetenschappelijk onderzoek? Hoe sterk is de stem van het bedrijfsleven bij de besteding van de onderzoeksbudgetten en wat is de visie van de overheid op het publieke belang van wetenschap? Wat, tot slot, is de betekenis van de nationale wetenschapsagenda als het om het ontwikkelen van een inhoudelijke visie op de betekenis van wetenschap gaat?
Maagdenhuis, 14 april 2016 17.30-19.00, inloop vanaf 17.00 uur
Gasten :Louise Gunning (UvA/Nationale Wetenschapsagenda) en Reijer Hendrikse (UvA)
Moderator: Floor Rusman (NRC Handelsblad)
English:
“Ich benötige10,000 (zehntausend)Mark,” reads the facsimile of a funding request that Otto Warburg submitted to the ‘Notgemeinschaft der Deutschen Wissenschaft’ (Emergency Association of German Science), probably in 1921. Less than a century onwards, such a request can barely be taken seriously. How so?
First, 10,000 Mark is pocket money in view of the scale of the research grants which are circulating nowadays. Academia has become an incredibly costly institution after the Second World War. Second, today the number of proposals for research funding far outnumbers the available budget. Researchers seeking funds for their research have to go through very long selection procedures. In 2016, the percentage of proposals awarded funding will be less than 20%. Meanwhile, overhead costs and the time that is invested in each rejected proposal has become higher than the amount of funding that was allocated to similar requests in 1921, or even today. Considering the low approval rate, the costs of writing proposals that will be rejected surpass the total research budget distributed in such schemes!
In the previous century the government was by far the largest funder of scientific research. This is still the case. There is however a new major player. A quarter of the research budget available for universities is now provided by the private sector. As a result the research agenda is determined by three parties: the university, industry, and the government. The future of the knowledge economy lays in the hands of this ‘golden triangle’.
Does it go without saying that the source of funding gets to decide on the direction research is taking? In the coming Maagdenhuis Debate, we will discuss the following questions: Why are such a large number of research applications being rejected? Is the budget too small or the influx of research proposals too large? How are the currently available funds allocated to science and how are they distributed among the different disciplines? How much room is there for fundamental scientific research? How much say does the private sector have in allocating the funds and what is the vision of the government for protecting public interests? And, finally, what is the significance of the ‘national science agenda’ in determining the direction of academic research?
April 14, 2016 17:30 to 19:00, door opens at 17.00
Guests :Louise Gunning (UvA/Nationale Wetenschapsagenda) and Reijer Hendrikse (UvA)Moderator: Floor Rusman (NRC Handelsblad)
